காணிக்கை...

பொதுப்பணியில் செலவழிக்க
நினைக்கும்போது பொருளில்லை
பொருளும் புகழும் சேர்ந்தபின்னே
பொதுப்பணியில் நினைவில்லை
போதுமான பொருளும் வந்து
பொதுப்பணியில் நினைவும் வந்தால்
போட்ட திட்டம் நிறைவேறக்
கூட்டாளிகள் சரியில்லை.

இந்த பட்டுக்கோட்டையாரின் வரிகளில் உள்ளர்த்தங்கள் நிறைய உள்ளன. பொதுவாக இது எல்லாவற்றிற்கும் பொருந்தும் வரிகளாயினும் எனது பார்வையில் மிகச்சரி எனப்படுவதை பகிர்ந்துள்ளேன்.

இன்று நாம் கோயில் செல்கிறோம். கும்பிடுகிறோம். காணிக்கை என்ற பெயரில் எவ்வளவோ பணங்களை, பொருள்களை, சொத்துக்களை செலுத்துகிறோம். வீதிக்கொரு கோயில் என புதுவிதி செய்கிறோம். பயன் என்ன? பெற்ற இன்பங்கள் என்னனென்ன? எத்தனை மனிதர்களின் வாழ்வாதாரங்கள் புதிய கோயில் கட்டுவதனாலும், காணிக்கையிடப்படுவதனாலும் சீரமைந்திருக்கின்றன? பெரிய பெரிய கோயில்களில் கொட்டிகிடக்கும் காணிக்கை பணங்களால் எவருக்கு என்ன பயன்? எத்தனை கோயில்களில் கிடைக்கும் வருமானங்கள் மூலம் மக்களுக்கு நல்லது செய்யப்படுகின்றன? போன்ற கேள்விகளுக்கு விடை என்பது ஒருசில இடங்களிலிலிருந்து மட்டுமே கிடைக்கும். அதுவும் கண்துடைப்பாக.

முக்கியமாக எல்லா கோயில்களிலும் அதன் உண்டியல் வருமானம் மற்றும் இன்னபிற வருமானங்கள் அந்த நிர்வாகத்திற்கே செலவிடப்படுகிறது. இதை நான் தவறென்று சொல்லவில்லை. பராமரிப்பும் முக்கியம்தான். ஆயினும் அபரிதமான வருமானம் உள்ள கோயில்களில் கொட்டிகிடக்கும் பணங்கள் ஏழைகளின் அடிமட்ட வாழ்க்கைமுறையை கொஞ்சம் மேல் தூக்கிவிட செலவிடப்படுமாயின் இறைவனின் பணத்தில் ஏழையின் சிரிப்பினை காணலாம் என்பதே என் எண்ணம்.

பழைய கோயில்களே கவனிப்பாரற்று கிடக்கும் நேரத்தில் புதிதாய் வீதிக்கொரு கோயில் கட்டப்படுகிறது. ஏனென்று கொஞ்சம் உற்று நோக்குவோமாயின் ஏதோவொரு விதத்தில் அப்படியும் ஒரு வியாபாராம் நடந்து கொண்டிருக்கிறது. இருக்கின்ற கோயில்களை சீரமைக்கவே முடியாதபட்சத்தில் புதிதாய் ஒரு கோயில் எழுப்பி வருமானத்தினை தேடும் போக்கு ஏழைகளின் புரை விழுந்த கண்களுக்கு என்றுமே மருந்தாய் பயன்படப்போவதில்லை.


இடுகை பற்றின உங்கள் கருத்துக்களை வரவேற்கிறேன். உங்களுக்குப் பிடித்திருந்தால் தமிழ்மணத்திலும், தமிழிஷிலும் வாக்கினைப் பதிவு செய்யுங்கள். நன்றி...